Céline is altijd kleurrijk gekleed en straalt zoveel positieve energie uit dat je er vrolijk van wordt. Bovendien is haar lach in de zomer steevast te horen op de bloeiende binnenkoer van het kantoor in Sint-Gillis.
Céline is afkomstig uit Frankrijk en kwam “een beetje toevallig tijdens een fantastische maand augustus” terecht in België. Ze besloot om te blijven. Vijftien jaar lang werkte ze als kleedster en kostuumontwerpster voor de filmsector in België en Nederland, waar ze ook Nederlands leerde. Er kwam een baby bij en daarmee ook de onzekerheid van het werk voor projecten van korte duur: “Je weet nooit wanneer een project zal herbeginnen of hernomen worden. Bovendien moest ik telkens weer over de voorwaarden onderhandelen.” Een vriendin die ook kostuums ontwerpt, raadde haar aan om te solliciteren bij Smart. Céline antwoordde haar dat ze nooit aangenomen zou worden, maar waagde toch haar kans. “Toen Marie (van HR) me aanwierf, vroeg ze me of ik me niet zou vervelen. Ik heb geantwoord dat ik dacht van niet. Zij heeft de gok gewaagd en ik ook. Ik heb me sinds mijn eerste dag in 2011 nog nooit verveeld en ik ben heel blij dat ik hier ben,” bevestigt ze met een stralende glimlach.
Aanpassingsvermogen en een luisterend oor zijn onontbeerlijk
Voor ze antwoordt op de vraag hoe ze haar functie zou omschrijven, wikt en weegt Céline haar woorden. Uiteraard is er de “administratieve kant” van de functie waar je niet omheen kan. Want die is broodnodig om de lonen te kunnen betalen, de onkostennota’s te verwerken of verzekeringen af te sluiten. Maar waar ze vooral de nadruk op legt, is de noodzaak om je te kunnen aanpassen aan alle mogelijke profielen en situaties. “We hebben ook en vooral een adviesfunctie, we moeten richting geven aan de verschillende personen die we ontvangen en we moeten ze kunnen uitdagen en hen helpen zichzelf ook uit te dagen. (…) Onze doelgroep is zo divers. Niet iedereen moet onze tools op dezelfde manier gebruiken en dus begrijpen, of kijkt niet op dezelfde manier naar het werk dat ze willen doen of al doen … je moet er zijn wanneer ze je nodig hebben en je moet je dus kunnen aanpassen. Dat is het belangrijkste. Ons werk is heel didactisch, eigenlijk zijn we pedagoog en coach. Je moet iemand vrij snel kunnen begrijpen, zowel wat betreft hun stress en hun vragen als de dingen die ze niet uitspreken. En je moet zien waarmee je hen laat vertrekken om hen zo goed mogelijk te helpen.”
Een goed georganiseerde agenda
Céline begeleidt 150 tot 170 productie-eenheden* in heel gevarieerde sectoren. Met alle vragen per mail en telefoon, afspraken op kantoor, opleidingen en vergaderingen kan je wel eens overrompeld worden. Het is dus belangrijk om af en toe wat te temperen. “We krijgen constant dringende aanvragen, de ene al wat dringender dan de andere, of ze blijken helemaal niet zo dringend te zijn, of ze zijn minder goed geformuleerd … Ik probeer mijn agenda zo goed mogelijk te organiseren en heb niet elke dag een afspraak. Op bepaalde dagen ben ik dus publiek en op andere dagen niet. Er zijn dagen dat ik niemand wil ontvangen, om basisdingen of iets moeilijkere zaken te kunnen doen, of een groot aantal vragen te kunnen verwerken.”
* N.v.d.r.: een productie-eenheid is de autonome economische eenheid waarmee iemand in de gedeelde onderneming een economische activiteit kan ontwikkelen.
Menselijke verhalen
“Menselijk contact”. Bij de vraag over het favoriete aspect van haar job aarzelt Céline geen seconde. “Ik hou van mensen en hun verhalen, ik geef hen graag een duwtje in de rug, doe hen graag plezier, ik wil snel kunnen antwoorden …” Bovendien verzamelt ze mooie verhalen. Zoals dat van een jonge fotograaf die met zijn vriendin een wereldreis wilde maken. Hij had op goed geluk contact opgenomen met l’Oréal met het voorstel om foto’s van stranden en zonsondergangen mee te brengen als zij in ruil hun reis zouden financieren. Ze hebben toegezegd. “Ik heb hem gevolgd tijdens de hele reis en keurde zijn documenten goed. Zo zijn er veel mooie verhalen. En je ziet ook gewoon al die verschillende aspecten van de samenleving, van de jeugd. Er is zoveel diversiteit, dat is echt een verrijking.”
Een boontje voor artistieke beroepen
Céline zegt wat ze denkt. “We hebben allemaal beroepen die ons meer liggen of waarvoor we een boontje hebben. Voor mij zijn dat de artistieke beroepen. Ik probeer de mensen te coachen, hen te zeggen dat ze zich goed moeten positioneren, verdedigen en inspelen op de dingen. Al die projectmatige beroepen delen dezelfde realiteit en zo hebben we er veel.”
Collega’s, vrienden, één familie
Als we haar vragen hoe de sfeer bij Team Turquoise is, lacht ze: “Ik vind dat we veel plezier maken, echt waar. We houden er niet van om onze kop in het zand te steken. Dat wordt niet uitgesproken, het is een zwijgende overeenkomst. We zijn ook solidair. Ik weet dat sommige teams heel lange vergaderingen hebben met veel discussies heen en weer, maar bij ons is dat niet zo. Alles gaat heel vlot … organisch! Als er nieuwe collega’s bijkomen, is dat soms even moeilijk. Het evenwicht is altijd een beetje verstoord en we doen er dan alles aan zodat ze makkelijk hun plaats vinden in het team.”
We vroegen haar ook of er sinds 2011 een moment was dat ze nooit zal vergeten. Ze glimlachte bijna verlegen en zei: “Ik weet niet of ik dat mag vertellen.” We motiveren haar om voort te vertellen en zeggen dat we het desnoods nog kunnen weglaten. Maar we laten het erin, want over geweld mag je nooit zwijgen. Een paar jaar geleden kwam ze vroeg aan op het werk en kreeg ze een pakje toegestopt. “Ik vond dat raar, want ik had niets besteld. Ik opende het pakje en daarin lag een drol. Op het pakje stond geschreven à l’attention de Céline.” Ze was geschrokken en sloot de doos. Samen met Bernadette, een van de juristen, besloot ze om klacht neer te leggen. “De politiemensen kwamen aan met drie en vonden onze werkplek er super uitzien. De hele ochtend lang spraken alle collega’s me bemoedigend aan. En die politiemensen bleven maar zeggen hoe fijn dat was, terwijl iedereen me kwam knuffelen.” Uiteindelijk bleek het pakje niet voor haar bestemd te zijn. “Dat was een verschrikkelijke ervaring! We hebben nooit ontdekt wie het verstuurd heeft en ik bespaar je de rest van de details. Maar wat me van heel die gebeurtenis het meest is bijgebleven, is die soort van grote familie … veel aandacht van de collega’s … dat is echt een mooie herinnering.”
Beste sociale zekerheid
Toen we haar vroegen wat ze zou doen als ze een toverstokje had, leek ze de vraag eerst niet echt te appreciëren: “Ik heb het niet zo voor toverstokjes. Als ik er een had, zou ik het in een lade opbergen, denk ik.” Maar dan profiteert ze toch van de gelegenheid om iets aan de kaak te stellen. “Ik zou willen dat scholen hun leerlingen beter opleiden over geld, management en de realiteit van het leven. Ze worden op de arbeidsmarkt gegooid zonder te weten wat het leven kost of wat dat inhoudt. Als ze het niet gezien hebben in hun familie … er zijn zoveel mensen die zichzelf niet weten te verkopen, die niet weten hoeveel iets kost, wat btw is, waarvoor dat dient, hoe de sociale zekerheid wordt gefinancierd, noem maar op. Ik vind dat een enorme tekortkoming. Dat leidt tot mensen die de weg kwijt zijn, asociale mensen bijna, mensen die extreemrechts dreigen te stemmen en die nergens iets van begrijpen. Dat zou verplicht moeten zijn.” Amen.
Smart, een pad van vrijheid
Ook Céline ontsnapte niet aan de (makkelijke) vraag Smart is voor jou … “Een traject met evenwijdige paden, soms met kleine steentjes of met kleine plassen, maar toch vrij idyllisch. Voor ons die er werken, is het een superfijne biotoop met superfijne mensen. Voor de leden is het een pad van vrijheid waarop ze kunnen zeggen Ik ga dat doen … of nee, ik ga doe toch iets anders. Ik hoop dat dat kan blijven voortbestaan.” Amen bis.
Als de recorder uitstaat …
“Ik vind deze interviews een goed idee. Want ik denk dat veel leden niet weten wat onze rol eigenlijk is. Het is fijn te kunnen uitleggen dat we meer een partner zijn dan een strenge leerkracht. Ik denk dat we op het vlak van de communicatie moeten werken aan de vraag wat en wie we echt zijn, welke dienst we bieden en hoe bijzonder die wel is … Daarom zijn portretten zo interessant, ook van de leden. Dit was leuk om te doen en het is tof om op de site foto’s en getuigenissen te zien van verschillende mensen.”
↩ TERUG